DEHA KURBAN VURAL: DEPREM ACISI

DEPREM ACISI
Adı deprem olan bir tufana düştük elimiz kolumuz bağlandı gecenin soğuk karanlığında çaresiz kaldık
Çığlıklarımız duyulmaz oldu sesimiz kısıldı üzerimize dağlar çöktü yüreğimize çaresizlik düştü
gecenin kör karanlığında soğuk bedenimizi esir aldı yaşama hevesimiz yıkıntılar arasında enkaz altında kaldı
ölümle yaşam arasında soğuk betonlar altında hayata tutunmaya çalıştık sesimizi duyan olur diye umut ettik
bir yudum suya bir lokma ekmeğe güneşe bir soluk nefese hasret kaldık ruhumuzu çaresizliğin kollarına bıraktık
acı dolu karanlık bir sabaha uyandık ne olduğunu anlamadık
tarifi mümkün olmayan korkunç bir gürültü koptu aniden yer gök sallanmaya başladı her şey alt üst oldu
şehirler yerle bir oldu binalar enkaza döndü ocaklar söndü evler harabe oldu insanlar çaresizlik içinde öldü
daha önce yaşadığımız felaketlerden ders çıkarmadık, yine aynı hataları yaptık ve yine aynı acıları yaşadık

DEHA KURBAN VURAL